آیا از حیوانات می ترسید؟ شاید زوفوبیا دارید - بوستان گفتگو

حیوانات بسیاری وجود دارند که ممکن است ما از آن ها ترس داشته باشیم، اما بعضی از حیوان هراسی ها بیشتر از باقی است. فوبیای حیوانی یا حیوان هراسی معمولاً به چند دسته غیر رسمی از جمله شکارچیان، حیوانات مشمئز نماینده و ترس های مبتنی بر خرافات تقسیم می گردد.

درنده ها

حیواناتی که خویی وحشی و درنده دارند مانند سگ و کوسه در گروه شکارچی قرار می گیرند. احتمالاً می توانیم ترس از حیوانات درنده را به گردن روانشناسی تکامل بیندازیم. ترس از شکارچیان یک مهارت اساسی برای بقا در اجداد باستانی ما بوده است. حیوانات بزرگ و قدرتمند یا آن هایی که سمی هستند، می توانند به راحتی بر انسان غلبه نمایند. اگرچه احتیاط در خصوص حیوانات ناآشنا عاقلانه است، اما هراس، رها کردن پاسخ طبیعی به ترس است و واکنش سالم را به احساس وحشت تبدیل می نماید.

نفرت انگیز ها

به طور سنتی، مار ها و عنکبوت ها در گروه هراس حیوانات شکارچی قرار می گرفتند، اما تحقیقی که سال 2008 در دانشگاه کوئینزلند در استرالیا انجام شد، این عقیده را مورد اختلاف قرار داد. گرچه حیواناتی مانند ببر و شیر قطعا درنده هستند، اما ترس از مار، عنکبوت و موش بسیار بیشتر است. به گفته محققان کوئینزلند، علت این ترس شاید علاقه ما به تمرکز هراس مان بر حیوانات نفرت انگیز است. مانند زمانی که پرنده ای را رها می کنیم، اما سوسک ها را حتما خواهیم کشت. گفته می گردد که ترس از این دسته حیوانات بسیار بیشتر از حیواناتی است که واقعا خطرناک هستند.

ترس های خرافی

مار ها ممکن است در گروه ترس های خرافی نیز قرار بگیرند. در طول تاریخ، حیوانات مختلف در خرافات و افسانه ها نقش داشته اند. مارها، موجوداتی خبیث، کلاغ ها پیغام آور مرگ و خفاش ها سیاهی هستند. ترس های مربوط به خرافات و افسانه ها به طور کلی بیشتر بر آن چیزی است که در حیوانات می بینند نه آنچه خود حیوانات هستند.

تجربه های تلخ کودکی

البته همه ترس های حیوانی در این گروه ها قرار نمی گیرند. در بسیاری از موارد، این ترس ها ریشه در تجربیات کودکی دارند. اگر به وسیله سگ مورد حمله قرار گرفته باشید، محتمل است که حالا از این حیوان بهراسید.

حیوان هراسی در بچه ها

ترس بخشی سالم و طبیعی از روند بزرگ شدن است. بیشتر بچه ها دچار ترس های کوتاه مدت و اغلب شدید می شوند که خود به خود فروکش می نمایند. به همین علت، فوبیا در بچه ها تا حداقل برای شش ماه تشخیص داده نمی گردد. اگر کودک شما نسبت به حیوانات خاصی بیزاری نشان می دهد، با او در زمینه راه چاره های مقابله ای کار کنید و او را ترغیب کنید تا ترس هایش را کنار بگذارد. البته، اگر ترس شدید یا تسکین ناپذیر است، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کنید. رها کردن ترس ها در کودکی باعث می گردد، این هراس در بزرگسالی ریشه ای عمیق پیدا کند.

نشانه های حیوان هراسی

حیوان هراسی می تواند در بچه ها و بزرگسالان رخ دهد و علائم آن عبارتند از:

1. ترس شدید در روبرو با یک حیوان

2. پرهیز از مکانی که در آن حیوانات حضور دارند

3. واکنش فوری جیغ، گریه یا کوشش برای فرار در رویارویی با حیوانات

4. داشتن افکار حمله به جانور

5. در حالت شدید آن، بروز نشانه های فیزیکی شدید در بدن مانند تعریق، مشکل در تنفس، حالت تهوع، لرزش، ضربان شدید قلب، ناراحتی شکمی، سرگیجه یا غش کردن.

درمان حیوان هراسی

حیوان هراسی را می توان با استفاده از روان درمانی یا دریافت دارو ها از سوی یک متخصص بهداشت روان درمان کرد. احتمالا یکی از موثرترین روش هایی که در درمان هراس مورد استفاده قرار می گیرد، تعامل با حیوانات به منظور روبروه با ترس است. علاوه بر این، روش های آرام سازی مانند تنفس کنترل شده، تجسم ذهنی و مراقبه برای کنار آمدن با اضطراب در هنگام روبروه با حیوانات نیز راه درمانی دیگری است که تجویز می گردد. تجویز دارو تنها در موارد شدید، برای کنترل ترس و کاهش اضطراب انجام می گیرد.

واقعیت این است که ترس از حیوانات هرگز خنده دار یا سرگرم نماینده نیست و ترس های درمان نشده با گذشت زمان بیشتر می شوند. علتی ندارد که هراس از حیوانات بر زندگی شما تأثیر بگذارد، وقتی می توان آن را برطرف کرد.

اگر شماهم تجربه ای در این زمینه دارید باما به اشتراک بگذارید.

پ