این دریاچه پر از سنگریزه های رنگی است
به گزارش بوستان گفتگو، دریاچه ای با سنگریزه های رنگی
پارک ملی گلیشر در استان مونتانای آمریکا در مرز کانادا، بیش از 700 دریاچه دارد که از بین آن ها 200 دریاچه بیش از از 2 هکتار و 12 دریاچه بیش از 400 هکتار بزرگی دارند، مساحتی که برای دریاچه های کوهستانی بسیار عجیب است. در این پارک ملی با دریاچه هایی روبرو می شوید که آب هایی زلال و شفاف دارند. علت شفافیت خیره کننده این دریاچه ها، دمای پایین آب در همه روزهای سال است که از رشد پلانکتون ها (جانداران ریز دریایی) جلوگیری می نماید. اگر می خواهید درباره این سنگ های رنگی خیره کننده بیشتر بدانید در ادامه خبرنگاران را همراهی کنید.
شفافیت آب باعث می گردد که هر آنچه در زیر آب وجود دارد را بتوانید به راحتی ببینید. یکی از ویژگی های برجسته برخی از این دریاچه ها که آن ها را بسیار زیبا و رویایی نموده سنگریزه ها و سنگ های بزرگ رنگی ای است که در زیر آب و در ساحل وجود دارد. این سنگ های رنگارنگ رنگ های قرمز، سبز، آبی و زرد دارند. در ساحل دریاچه مک دونالد در بخش غربی پارک می توانید یک عالمه از این سنگ ریزه های رنگی را در کنار ساحل ببینید. به هر طرف ساحل که نگاه می کنید سنگریزه هایی رنگین کمانی می بینید که قدم زدن روی آن ها بسیار لذت بخش است. می توانید کمی جلوتر بروید و ته این آب زلال را نگاه کنید؛ پر از سنگ های بزرگ و کوچک رنگی که در این آب شفاف به راحتی می توانند خودنمایی نمایند! دریاچه مک دونالد بزرگ ترین دریاچه پارک ملی گلیشر است و با طول 15 کیلومتر بزرگ ترین ساحل را دارد. این دریاچه با عمق 141 متر عمیق ترین دریاچه این پارک هم به شمار میرود.
اما چرا این سنگ ها تا این حد تنوع رنگی دارند و چه چیزی رنگ این سنگ ها را ایجاد نموده است؟ برای پاسخ به این سوال باید بگوییم که رنگ صخره ها را بودن یا نبودن آهن مشخص می نماید، صخره هایی با رنگ قرمز روشن در جایی ایجاد می شوند که آهن به وسیله جزرومد اکسیده گردد، صخره هایی با رنگ سبز بیشتر در اعماق آب ایجاد می شوند چون مثل سنگ های قرمز در معرض اکسیژن قرار نمی گیرند و اکسیده شدن آن ها محدود است. در دریاچه اوتوکومی می توانید سنگ های بزرگ سبز رنگ را ببینید، در حالی که سنگ هایی با رنگ تیره تر در انتهای دریاچه مک دونالد و دریاچه تروت وجود دارند که در نتیجه در معرض گرما و فشار قرار گرفتن آهن های سبز و قرمز سنگ ها به وجود آمده اند. این سنگ های بزرگ را که در دوره های مختلف شکل گرفتنده اند می توانید در جای جای پارک ملی گلیشر ببینید.
در زمان های دور وقتی یخچال های یخی به جلو آمدند صخره ها به تکه های ریزی شکسته شدند و آب رودخانه آن ها را شست. بیشتر آن سنگریزه ها در کف دریاچه و آبگیرها ته نشین شدند و بعد از مدتی فرسایش آب سطح این سنگریزه ها را کاملا صاف کرد.
منبع: amusingplanet.com
منبع: الی گشت